Gatunki wiewiórek w Polsce

Wiewiórkowate (łac. Sciuridae) są jedną z siedmiu rodzin, które wchodzą w skład podrzędu wiewiórkokształtnych, należą do rzędu gryzoni. Jest to rodzina o największej liczbie gatunków (występuje ponad 250 gatunków wiewiórkowatych!), a jej reprezentantów można spotkać praktycznie na całym świecie, z wyjątkiem Antarktydy i Australii. Wiewiórkowate można odszukać wysoko w koronach drzew bądź w umiejscowionych głęboko pod ziemią norach. Część wiewiórkowatych potrafi podróżować w przestrzeni powietrznej, są to tak zwane polatuchy – potrafią one szybować od drzewa do drzewa na dystans nawet 450 metrów!

Błędne przekonania

W błędzie są ludzie, którym wydaje się, iż gatunki wiewiórek w Polsce ograniczają się wyłącznie do jednego – obecnie na wolności żyją trzy gatunki, są to wiewiórka pospolita, suseł perełkowany oraz świstak; każde z tych zwierząt jest objęte prawną ochroną. Jeszcze trzydzieści lat temu można było spotkać w Polsce obecnie już wymarłego susła moręgowanego.

Chyba każdy mieszkający w naszym kraju człowiek natknął się na żyjącą dziko wiewiórkę co najmniej raz ciągu swojego życia. Nie ma w tym niczego dziwnego, ponieważ zasięg występowania wiewiórek rozciąga się praktycznie na całe terytorium Polski. Drzewa to miejsca, na których wiewiórki spędzają większość swojego życia, więc spotkać je można raczej w lasach i parkach, niż w środku pola.

Wiewiórka pospolita

Gdy myśli się o wiewiórce, oczom wyobraźni ukazuje się zazwyczaj małe zwierzę o stojących uszkach i rudym futerku. Co może wydawać się zaskakujące, zaobserwowało się bardzo duże zróżnicowanie kolorystyczne pośród występującej w Polsce wiewiórki pospolitej, przekrój możliwych sierści barw zaczyna się od jasnorudego po brunatno – czarny, w jednym miocie wiewiórki mogą wystąpić i w jasnym i w ciemnym wariancie.

W wielu rejonach można zaobserwować koegzystencję osobników o różnych barwach na jednym terenie, choć istnieją również obszary, gdzie spotyka się wyłącznie osobniki danego koloru – dobrym przykładem tego będzie Wielka Brytania, w większości zdominowana przez wiewiórkę rudą.

Charakterystyczne są dla wiewiórek pędzelki z sierści znajdujące się na ich uszach. Co ciekawe – mimo, iż wiewiórka linieje dwukrotnie w roku, dłuższe włosie na uszach zmienia wyłącznie raz w roku.

Wiewiórki to raczej samotniki, samce wkraczają na obszary zajmowane przez samice jedynie w okresie rui (od lutego aż do końca lipca), mają wtedy miejsce intensywne zaloty, które polegają między innymi na gonitwach pośród koron drzew.